Search This Blog

Sunday, May 4, 2014

Ευρωεκλογές 2014

Έπρεπε τελικά να ζήσω για μισό αιώνα πριν πραγματικά καταλάβω την ιστορία που οι δάσκαλοι προσπαθούσαν να μου μάθουν στο σχολείο: Πως είναι δυνατό οι διάφοροι  ανώριμοι, απαίδευτοι, ανίκανοι και απατεώνες, αφού αναρριχηθούν  σε θέσεις εξουσίας, να δημιουργήσουν τόσες πολλές υποχρεώσεις και δυστυχία στον απλό κόσμο, ώστε να φαίνεται πως μόνο μια επανάσταση θα μπορούσε να δώσει πραγματική ελπίδα. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, οι επαναστάτες δεν είναι καλύτεροι από αυτούς που προσπαθούν να ανατρέψουν. Ακόμη, ότι όταν κάποιες παρατάξεις διαφωνούν έντονα, είναι, εν μέρη, και οι δύο λανθασμένες. Ιδιαίτερα όταν καραδοκούν εξωτερικές απειλές (βλέπε διχόνοια των Ελλήνων).

Σε αυτό τον τόπο γεννηθήκαμε με τη διαμάχη μεταξύ εθνικο-απελευθερωτών και κομμουνιστών. Αποδείχτηκαν και οι δύο λανθασμένοι και προκάλεσαν και οι δύο παρατάξεις τεράστιες συμφορές. Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε ευρωλάγνους (η Ενωμένη Ευρώπη των ελεύθερων αγορών και της αλληλεγγύης και άλλων ψεύτικων υποσχέσεων) και αντιευρωπαϊστές (ΕΟΚ-ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο). Δεν θα ασχοληθώ με τους μικρότερους, οι περισσότεροι από τους οποίους πορεύθηκαν με την ονομαστική κατάληψη κάποιας παγκόσμιας τάσης (φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, πράσινοι) τελικά προκαλώντας περισσότερα προβλήματα στα θέματα που επικεντρώθηκαν τάχατες να υποστηρίξουν, αλλά που πραγματικό σκοπό είχαν την άσκηση επιρροής ή εξουσίας και το βόλεμα ημετέρων. Απόδειξη; Ο μακρύς χρόνος που παραμένουν στα αξιώματά τους.

Φυσικά οι αξιωματούχοι της Ενωμένης Ευρώπης δεν προέρχονται από άλλον πλανήτη. Είναι και αυτοί υποκριτές στον ανάλογο βαθμό. Καταρχήν, εφάρμοσαν πολιτικές που γνώριζαν ότι εξυπηρετούσαν περισσότερο τα συμφέροντα των βιομηχανικών χωρών μελών. Τα εμπορικά ελλείμματα της  Νότιας Ευρωζώνης και τα εμπορικά πλεονάσματα της Βόρειας, ήταν γνωστό ότι θα οδηγούσαν σε οικονομική κρίση. Να συμφωνήσουν όμως μια χώρα της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, να κουρέψει χρέη της χωρίς να μεριμνήσουν για τις ενδεχόμενες καταστροφικές επιπτώσεις  των αποφάσεών τους, όπως την περίπτωση των Κυπριακών Τραπεζών και της Κυπριακής οικονομίας, αποτελεί ανεύθυνη, αν όχι εχθρική, πολιτική πράξη.

Οι Κύπριοι δεν πρόκειται να αλλάξουν τον κόσμο. Θα πρέπει να επικεντρωθούν πως να αλλάξουν τον τόπο τους, χωρίς να παρασύρονται από φρούδες υποσχέσεις. Η αλλαγή δεν πρόκειται να προέλθει από εκείνους που ενώ κατείχαν θέσεις ευθύνης και εξουσίας, άφησαν να παρθούν, στο βαθμό που τους αναλογούσε, απίστευτες αποφάσεις όπως ας πούμε π.χ. η κρατικοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας έναντι  σχεδόν δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, και το απίστευτο πάρτι καταχρήσεων που ακολούθησε. Ούτε από εκείνους που αποπροσανατόλιζαν την κοινή γνώμη από τα προβλήματα του τραπεζικού τομέα στο κρατικό μισθολόγιο ή υποστήριξαν την εισαγωγή τόσων ξένων  εργατών από τρίτες χώρες επειδή τάχατες δεν υπάρχουν Κύπριοι που να θέλουν να κάνουν τις δουλειές αυτές (χωρίς να διερωτούνται γιατί τέτοιες δουλειές χρειάζονται στην Κύπρο). Ούτε και οι απαιτούμενες λύσεις στα προβλήματα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δοθούν με όλους αυτούς να κατέχουν τις θέσεις τους με τον τρόπο που τις κατέχουν (από κληρονομικότητα ή την γλοιώδη πίστη και αφοσίωσή τους στον εκάστοτε γυμνό βασιλιά). Φυσικά υπάρχουν και παλιότερες ιστορίες, όπως το χρηματιστήριο και την απαλλαγή των κερδών από τη φορολογία ώστε τάχατε να αναπτυχθεί η Κύπρος ως χρηματοοικονομικό κέντρο της υφηλίου, ή τις συνομωσίες για αλλαγή πολεοδομικών ζωνών και τον πλουτισμό των εμπλεκομένων.

Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω ενόψει των Ευρωεκλογών, τουλάχιστον στους νεότερους, είναι να ψηφίσουν ανθρώπους που δεν πρόκειται να αναπαραγάγουν το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Όχι στα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή, όχι στους ανθρώπους που μεταλλάσσονται σε διαφορετικά σχήματα και παραλλάξεις με σκοπό κάποια προεδρία ή άλλο αξίωμα. Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα, χωρίς να σημαίνει ότι κατ’ ανάγκη αυτοί θα αποδειχθούν ορθές επιλογές. Είναι όμως κρίμα, να συνεχίζουν να ψηφίζονται εκείνοι που αποδείχτηκαν λανθασμένες επιλογές. Το πιο σημαντικό, θα δώσει το κίνητρο στους επίδοξους ευρωβουλευτές και άλλους εκλεγμένους αξιωματούχους να ασχοληθούν με την παραγωγή ορθών πολιτικών θέσεων, παρά την επίδειξη αφοσίωσης σε κλεπτοκρατικές πολιτικές παρατάξεις και αρχηγούς.

Προσωπική μου επιλογή, ο Τουρκοκύπριος Σενέρ Λεβέντ. Γράφει καθημερινά τις απόψεις του στην εφημερίδα Πολίτης, εδώ και πολλά χρόνια.