Ένας από τους βασικούς ρόλους του κράτους είναι η διαχείριση των δημοσίων αγαθών όπως οι δρόμοι, το φυσικό περιβάλλον, η ποιότητα του αέρα και των νερών, η κοινή ησυχία, και η αποτροπή της επιβολής αρνητικών επιπτώσεων και εξωτερικών κόστων στους υπόλοιπους πολίτες από τις δραστηριότητες κάποιων άλλων. Συχνά διερωτώμαι γιατί ενώ υπάρχουν θεωρητικά όλοι οι απαραίτητοι νόμοι (πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης), και το κράτος απορροφά ένα σημαντικό μέρος του πλούτου που παράγεται σε αυτόν τον τόπο, επικρατεί τόσο μεγάλη αταξία στη διαχείριση των δημοσίων αγαθών του;
Οι λόγοι μπορούν ίσως να αποκαλυφθούν με τη χρήση ενός πραγματικού παραδείγματος: Το πρατήριο πετρελαιοειδών της εταιρείας Πετρολίνα στη Λεωφόρο Κυριάκου Μάτση στους Αγίους Ομολογητές στη Λευκωσία, προσφέρει στους πελάτες του, επιπρόσθετα των υπηρεσιών προμήθειας καυσίμων, υπηρεσίες πλυσίματος και καθαρισμού αυτοκινήτων. Οι υπεύθυνοι του πρατηρίου θεωρούν ότι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να απορρίπτουν τις σκόνες που απορροφούν από τα αυτοκίνητα των πελατών τους επί πληρωμή είναι αυτός:
Φιλμάκι από την καθημερινή διεργασία απόρριψης της σκόνης από το καθάρισμα αυτοκινήτων , ενώ τα ξεπλύματα από τα αυτοκίνητα και τις σκληρές επιφάνειες του πρατηρίου διοχετεύονται καθημερινά στους παρακείμενους δρόμους:
Η καθημερινή απόρριψη των υγρών αποβλήτων του πλυντηρίου. Επιπρόσθετα προσφέρουν τη δυνατότητα στους πελάτες τους να ελέγχουν την πίεση των ελαστικών τους και να την επιβεβαιώνουν με ηχητικό σήμα επί εικοσιτετράωρου βάσεως (θα τοποθετήσω το ηχητικό σήμα εδώ όταν βρω την ευκαιρία παρόλο που είμαι σίγουρος ότι ξέρετε για πιο πράγμα μιλάω). Επειδή οι δραστηριότητες πλυσίματος αυτοκινήτων φαίνεται να είναι αρκετά πετυχημένες συνεχώς επεκτείνονται. Ως αποτέλεσμα της έλλειψης χώρου στο πρατήριο οι ιθύνοντες αποφασίζουν ότι μπορούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητες αποθήκευσης πετρελαιοειδών και εκτός πρατηρίου επί των δημοσίων οδών:
Φωτογραφία από την ολονύκτια στάθμευση βυτιοφόρου πετρελαιοειδών σε δημόσιο δρόμο . Ως γείτονας του Πρατηρίου, είναι φυσιολογικό να ενοχλούμαι και να ανησυχώ για τις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων αυτών στην υγεία και την ασφάλεια των μελών της οικογένειάς μου και των συμπολιτών μου. Αφού οι προσωπικές επαφές μαζί τους και την εταιρεία που εκπροσωπούν δεν καρποφόρησαν για σειρά ετών, αποφάσισα να απευθυνθώ στις «αρμόδιες αρχές»:
Η επιστολή μου προς τη Δήμαρχο Λευκωσίας και άλλους. Οι απαντήσεις που πήρα συνοψίζονται ως: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ» :
Η απάντηση του Δημοτικού Γραμματέα,
Η απάντηση του Αρχηγού Αστυνομίας,
Η απάντηση του Διευθυντή Πυροσβεστικής Υπηρεσίας .
Γιατί άραγε; Γιατί οι υπηρεσίες του Δήμου Λευκωσίας θεωρούν ότι η καθημερινή έκλυση σκόνης και μικροβίων, οι οσμές, οι κίνδυνοι πυρασφάλειας από την αποθήκευση πετρελαιοειδών σε δημόσιους δρόμους και ο αχρείαστος θόρυβος επί εικοσιτετραώρου βάσεως δεν αποτελούν δημόσια οχληρία; Γιατί για την αστυνομία δεν υπάρχει οτιδήποτε επιλήψιμο από τις πιο πάνω ενέργειες κάποιων που αποτελούν καθημερινές επιθέσεις εναντίον της υγείας και της σωματικής ακεραιότητας των συμπολιτών τους; Γιατί η Πυροσβεστική Υπηρεσία θεωρεί ότι δεν έχει αρμοδιότητα να εκφράσει άποψη επί θεμάτων που αποτελούν θέματα πυρασφάλειας; Πως είναι δυνατό σε ένα πρατήριο πετρελαιοειδών να υπάρχουν εμφανείς πολεοδομικές παραβάσεις, αφού κατασκευές εφάπτονται των συνόρων του οικοπέδου του, και να απαντούν σε ένα παραπονούμενο πολίτη ότι "κατέχει όλες τις απαιτούμενες πολεοδομικές άδειες"; Πως είναι δυνατό για ένα πρατήριο πετρελαιοειδών που καταγγέλλεται με βιντεοσκοπημένη μαρτυρία να απελευθερώνει δηλητήρια, να απαντούν σε ένα παραπονούμενο πολίτη ότι "το εν λόγω πρατήριο περιπολήθηκε επανειλημμένα, χωρίς να παρατηρηθεί οτιδήποτε το επιλήψιμο που να εμπίπτει στις αρμοδιότητες της αστυνομίας";
Αυτή τη φορά, ήταν η δική μου σειρά. Σκεφτείτε όμως τα γιατί, επειδή η επόμενη φορά μπορεί να είναι η δική σας.
