The solution to Euro-zone troubles: Just stop buying German products.

Unemployment in eurozone countries is reaching epidemic proportions. People in despair organise demonstrations from Dublin to Athens. One country after the other have no option but agree to the austerity policies stipulated by troika. Capital is fleeing to British, German or Swiss Banks. They sense the fear and demand more austerity.

The Nobel laureate Joseph Stiglitz warned in his book Freefall  in 2010 that "the notion that cutting wages is a solution to the problems of Greece, Spain and others within the Eurozone is a fantasy". He proposed that "there is a far easier solution: the exit of Germany from the Eurozone or the division of the Eurozone in two subregions". Others warned before him that the Euro was an experiment doomed to failure. Germany did not listen. They have the weight, the interests and the means to do what is necessary, but they opt to protect their own interests against those of Ireland, Portugal, Spain, Italy, Greece or Cyprus. A weaker euro suits them fine: It keeps German products competitive in world markets. The European Union suits them even better: It promotes German products and technologies based on political decisions on how to protect the environment, the workers, the consumers or the security of energy supply, aggravating existing trade imbalances amongst euro-zone countries. German banks, as if by magic, unload their assets in euro-zone sovereign debt, just before a political process is set in motion to give a hair-cut in the debt of the x or y country.

Eurogroup politicians can only agree to the solutions allowed by Wolfgang Schäuble. Eurocrats support budget and pay cuts in member states but they promote budget increases and pay rises for the Commission and other European bodies. The new game is neither corruption nor  greed. Nor even fear. It is hypocricy.

A large proportion of people in Europe feel helpless. There is no one they can trust. But there is a solution that can compensate for all the failures of  the politicians, the eurocrats or the bankers: JUST STOP BUYING GERMAN PRODUCTS. Buy products or services from troubled economies. This will have the same effect as Stiglitz's proposal in Freefall and will help German politicians to assume their European responsibilities. 

Τα βαυκαλήματα των «υπεύθυνων» της «δημόσιας παιδείας»

Ο Υπουργός Παιδείας και οι συνακόλουθοί του αξιοποίησαν την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς για να εμφανιστούν στις τηλεοράσεις και να μας εξηγήσουν ότι τα εργοτάξια είναι απαραίτητα για την αναβάθμιση των δημόσιων σχολείων και της παιδείας. Τι να τους πεις τώρα; Ότι τα παιδιά μας φοίτησαν τα τελευταία οκτώ χρόνια μέσα σε εργοτάξια και ότι αυτά είναι πολλά; Ότι τα έργα αυτά θα έπρεπε να ολοκληρώνονται μέσα σε έξι μήνες, ή κατά τις καλοκαιρινές διακοπές; Ότι όταν εγγράφαμε τα παιδιά μας και μας έλεγαν ψέματα ότι τα έργα θα τελειώσουν μέσα σε ένα χρόνο μετρά;  Ότι η παραπαιδεία από επιθεωρητές και θεματοθέτες δεν αφήνει να οργανωθεί μία τάξη αρχαίων ελληνικών τρίτης λυκείου στα ΚΙΕ Λευκωσίας; Αυτή είναι η δημόσια «δωρεάν» «παιδεία»; Τι να τους πεις άραγε; Συνεχίστε τον ύπνο σας.

Οικονομική κρίση: Δυστυχώς εξακολουθούμε να μη μαθαίνουμε από τα λάθη μας

Κάποιοι εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται ότι η οικονομική κρίση απαιτεί την εξυγίανση του κράτους και ότι η εξυγίανση δεν είναι κάτι που αφορά τους άλλους ώστε εμείς να μπορέσουμε να συνεχίσουμε αυτά που πάντα κάναμε.

Οι ειδήσεις καταδεικνύουν ότι ως κοινωνία έχουμε χάσει την ικανότητα να βρίσκουμε ορθές λύσεις στα προβλήματα που μας απασχολούν:

1.      Η εφημερίδα Πολίτης δημοσίευσε στις 19.7.12 ότι με πρόταση νόμου που κατέθεσαν ομάδα βουλευτών επιχειρείται η παραχώρηση του δικαιώματος σε οικογένειες με τέσσερα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι μόνο αγόρια, ο μεγαλύτερος αδελφός να υπηρετεί θητεία 14 μηνών.  Οι έντιμοι βουλευτές είμαι σίγουρος ότι θα βρουν πολλά επιχειρήματα να στηρίξουν την απόφασή τους, μεταξύ άλλων ότι αδικούνται οι πολύτεκνες οικογένειες που δεν έχουν μόνο αγόρια σε σχέση με εκείνες που έχουν. Η ουσία του θέματος, όμως, είναι ότι η στρατιωτική θητεία είναι ατομική υποχρέωση και όχι οικογενειακή. Η ορθή προσέγγιση θα ήταν να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να καταργηθούν όλες οι υφιστάμενες ανόητες εξαιρέσεις και να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα της άμυνας και της στρατιωτικής θητείας. Η ορθή προσέγγιση θα ήταν να σταματήσουν να υποστηρίζουν κοινωνικές ομάδες που απαιτούν στήριξη και εξαιρέσεις ώστε να παρασιτούν  εις βάρος των υπολοίπων. Η τεκνογονία χρειάζεται όντως να ενθαρρυνθεί σε αυτόν τον τόπο. Περισσότερο για εκείνους που θα κάνουν παιδιά, παρά για εκείνους που έχουν ήδη κάνει. Στήριξη χρειάζονται και οι φτωχοί. Σίγουρα όμως, όχι μέσω της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας! Εάν παραδεχόμαστε ότι η στρατιωτική θητεία επιβάλλει άδικα κόστη στους στρατιώτες και τις οικογένειές τους, τότε η λύση είναι να φροντίσουμε οι στρατιώτες να αμείβονται αξιοπρεπώς ή/ και να τυγχάνουν εκπαίδευσης που θα τους βοηθήσει στην υπόλοιπη ζωή τους. Με αυτόν το τρόπο η στρατιωτική θητεία θα παύσει να αποτελεί καταναγκαστική εργασία ώστε οι διάφοροι να αναζητούν εξαιρέσεις. Ίσως μάλιστα, να βοηθήσει ώστε αυτός ο τόπος να αποκτήσει πραγματικές αμυντικές ικανότητες σε σχέση με τις απαιτούμενες.

2.    Η εφημερίδα Φιλελεύθερος στις 21.7.2012, δημοσίευσε σε άρθρο της με τίτλο «Ψαλίδι στα δημόσια βοηθήματα» ότι αφού η κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες σε δημόσια βοηθήματα από 17.000 λήπτες και €98 εκατομμύρια το 2005 σε 27.000 λήπτες και €240 εκατομμύρια το 2010, θα εφαρμόσει τώρα πρόγραμμα περικοπών, ώστε μεταξύ άλλων το ύψος του βοηθήματος να είναι κάτω από το ύψος των συντάξεων και των κατώτατων μισθών ώστε αυτό να μην αποτελεί αντικίνητρο για εργασία.  Παράλληλα θα διενεργούνται πιο αποτελεσματικοί έλεγχοι που λογικά θα πρέπει να αναμένει κανείς ότι θα αυξήσει το διοικητικό κόστος ...και τις ανάγκες στελέχωσης των αρμόδιων υπηρεσιών. Η κίνηση της κυβέρνησης όντως θα αποτελούσε ορθή κίνηση εάν αυτά γίνονταν σε περίοδο οικονομικής ανάπτυξης όταν οι εξαρτώμενοι πλέον από τα δημόσια βοηθήματα θα μπορούσαν όντως να βρουν εργασία.  Όπως έγραψα και παλαιότερα, η κατάργηση όλων των βοηθημάτων και η αντικατάστασή τους με δάνεια θα είχε πολύ καλύτερα αποτελέσματα.

3.      Η τρόικα, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θα μειώσουν τους μισθούς των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα αφού έτσι χρειάζεται να γίνει. Γιατί όμως να μη μειώσουν και τις υπόλοιπες δεσμεύσεις του κράτους; Γιατί δηλαδή οι επιχειρηματίες των αιολικών ή φωτοβολταϊκών πάρκων ή αφαλατώσεων ή των κτιρίων που ενοικιάζει το δημόσιο θα πρέπει να συνεχίσουν να λαμβάνουν τις επιδοτήσεις ή ενοίκια που συμφωνήθηκαν για τα επόμενα πολλά χρόνια; Κάποιοι Υπουργοί, βουλευτές και άλλοι αξιωματούχοι έτρεχαν να αυξήσουν τις ταρίφες λίγο πριν υπογραφούν τα πρώτα συμβόλαια. Τώρα το μόνο που τους απασχολεί είναι οι μισθοί στο δημόσιο.

4.  Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να καταργηθεί η χρέωση μέγιστης ζήτησης για τους μεγάλους καταναλωτές διότι το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ακριβό. Το μόνο που δεν εξετάζουν είναι ποιος θα πληρώνει το κόστος της εποχικότητας στη ζήτηση ηλεκτρισμού. Η ορθή λύση δεν είναι η κατάργηση της χρέωσης μέγιστης ζήτησης και η μετακύλισή της στους υπόλοιπους καταναλωτές, ωσάν και για εκείνους το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είναι ακριβό. Η ορθή λύση είναι η διακύμανση της τιμής ηλεκτρικού ρεύματος ανάλογα με τη ζήτηση ώστε να παρέχονται κίνητρα για μείωση της μέγιστης ζήτησης και εξισορρόπηση της διακύμανσης στη ζήτηση. Ενόσω αυτό δεν μπορεί να γίνει, εκείνο που χρειάζεται είναι η αύξηση της χρέωσης μέγιστης ζήτησης!

Ούτε και οι προτάσεις για μείωση της φορολογίας στο ηλεκτρικό ρεύμα είναι ορθές ενόσω λαμβάνονται ένα σωρό κρατικά μέτρα για εξοικονόμηση ενέργειας. Η ορθή λύση είναι η μείωση του κόστους παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και η αύξηση της φορολογίας, ώστε να διατηρούνται τα κίνητρα για εξοικονόμηση ενέργειας!


Επικαιροποίηση 15.9.2012: Σύμφωνα με δημοσίευμα του Φιλελευθέρου, η κυβέρνηση επανεξετάζει το θέμα των ενοικίων που πληρώνει το κράτος. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει η απαραίτητη πολιτική βούληση, ενάντια σε πολύ ισχυρά ειδικά συμφέροντα, ώστε να έχουν αποτέλεσμα. Υπάρχουν πολλά άλλα που θα έπρεπε να περικοπούν πριν αγγίξουν τους μισθούς του κόσμου. Όσο για τους αηδιασμένους και σοβαροφανείς Μαυρίδες και Μιχαηλίδες  αυτού του τόπου, φαίνεται πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της αηδίας του κόσμου για όσους υποστηρίζουν ότι τα όσα στραβά συμβαίνουν στη δημόσια υπηρεσία, τη δημόσια παιδεία, τη δημόσια υγεία, την αστυνομία ή την εθνική φρουρά, τους ημικρατικούς οργανισμούς, τις τράπεζες ή την αγορά, οφείλονται στους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι κύριοι είναι διατεθειμένοι να δεχτούν προσωρινές περικοπές στα ωφελήματά τους ώστε να συνεισφέρουν στην προσπάθεια κάλυψης των ζημιών που προκλήθηκαν από την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία αυτού του τόπου. Τα χάλια μας όμως δεν πρόκειται να διορθωθούν εάν οι συντεχνίες σταματήσουν να απαιτούν ισονομία σε αυτόν τον τόπο. Τα χάλια μας θα διορθωθούν όταν αφού αυτοί που ευθύνονται λογοδοτήσουν και υποστούν τις συνέπειες για τα λάθη και τις παραλήψεις τους, υπάρξουν οι απαραίτητες θεσμικές και νομοθετικές ρυθμίσεις (για τις οποίες υπεύθυνοι θα έπρεπε να είναι ο κ. Μαυρίδης και η παρέα του) ώστε να αποφευχθούν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.

Επικαιροποίηση 11.12.2012:  Δυστυχώς τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς. Τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία χώρα εν καιρώ ειρήνης από την κατάργηση προνοιών του συντάγματος στη βάση του δικαίου της ανάγκης; Δεν επικαλέστηκαν όμως το δίκαιο της ανάγκης για να περικόψουν πληρωμές σε άλλες συμβατικές υποχρεώσεις του κράτους πλην των μισθών και των κοινωνικών παροχών! Η παράληψη αυτή είναι το ίδιο τυχαία όπως είναι και η παράληψη αύξησης των φόρων στα πούρα. Η κυβέρνηση Χριστόφια συνεχίζει να επιμένει ανεύθυνα ότι φταίνε περισσότερο όλοι οι άλλοι. Η αντιπολίτευση επικρίνει, περισσότερο  από οτιδήποτε άλλο, το μοναδικό ίσως μέτρο για τη δίκαιη κατανομή των βαρών από τις πρωτόγνωρες οικονομικές ζημιές: Την αύξηση της φορολογίας στην ακίνητη ιδιοκτησία. Οι δεινόσαυροι του ΔΗΚΟ επιμένουν ότι η θεσμική διάπραξη ποινικών αδικημάτων ρουσφετιού από μέρους τους αποτελεί καλή πρακτική μέριμνας προς παραπονούμενους πολίτες και ότι οι άλλοι είναι χειρότεροι! Υπάρχουν καλύτερες λύσεις; Υπάρχουν.  Δυστυχώς, δεν τις εκπροσωπεί κανένας υποψήφιος Πρόεδρος. Ούτε καν η ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ. :(