Ο χειρότερος μας εχθρός

Η Κύπρος αποτελεί μια από τις πολύ λίγες χώρες που έχουν κατορθώσει να μειώσουν το χάσμα που τις χώριζε πριν από το Β Παγκόσμιο πόλεμο  με τις πλούσιες χώρες αυτού του κόσμου. Είναι ένα αξιοθαύμαστο επίτευγμα σε ένα κόσμο που η γενική τάση είναι να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Στην πορεία, οι Κύπριοι πολέμησαν για το δικαίωμα αυτοδιάθεσής τους, διχάστηκαν και πολέμησαν μεταξύ τους για τον προσδιορισμό της εθνικής τους καταγωγής, τις θέσεις εξουσίας και το μερίδιο της οικονομίας, ζήτησαν την επέμβαση ξένων στρατών για να επιβάλουν την άποψή τους στους υπόλοιπους συμπολίτες τους, έχασαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία, και αφού ανέκαμψαν οικονομικά εντάχθηκαν και επίσημα στην ομάδα των πλουσίων μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευροζώνης. Σήμερα, η οικονομική κρίση, η τραγωδία στο Μαρί, η εγκληματικότητα  και η διαφθορά, η στείρα πολιτική αντιπαράθεση, η ανάδειξη ημετέρων ανεξάρτητα ικανοτήτων και προσόντων, η αδιαφάνεια στις αποφάσεις, η αχρείαστη μυστικότητα και η ταυτόχρονη επιπολαιότητα στα θέματα καθορισμού της ΑΟΖ της Κύπρου και των ερευνών για υδρογονάνθρακες, μας ξαναθυμίζει την επανάληψη της ιστορίας: Ο χειρότερος μας εχθρός είναι ο εαυτός μας. Γιατί;